معنی حسین سیرافی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین سیرافی

لغت نامه دهخدا

(حَ سَ نِ)

ابن عبدالله بن مرزبان نحوی اصلش ازسیراف، مکنی به ابوسعید از بلاد فارس بود و در عمان فقه آموخت و به بغداد متولی قضا گشت و همانجا در 368هجری قمری درگذشت. وی معتزلی بود و با مزد نویسندگی زندگی می گذرانید. او راست: ’اخبار النحویین البصریین’، ’صنعهالشعر’، ’البلاغه’، ’شرح المقصوره’ و ’شرح کتاب سیبویه’. (وفیات الاعیان) (نزهه الالباب) (روضات الجنات ص 218) (زرکلی چ 1 ص 228) (هدیه العارفین ج 1 ص 271)

لغت نامه دهخدا

حسین شیرازی

(حُ سَ نِ)

ابن محمد ملقب به شمس الدین 1062 هجری قمری مجاور مکه بود. او راست: تذکارات. (ذریعه ج 4 ص 19 و ج 13 ص 190 از ریاض العلما) (نجوم السماء)
مترجم ناصرالدین شاه بود و مقالات جراید هند را ترجمه میکرد و در 1308 هجری قمری درگذشت. (ذریعه ج 4 ص 93)
رجوع به شعاع شیرازی و شمیم و شهرت و شیفه و عالی و عزتی وحسین حسینی و حسین معمائی و حسین صدرالمعالی شود

لغت نامه دهخدا

حسین صیرفی

(حُ سَ نِ صَ رَ)

ابن علی بن عیسی بن حسن بن علی لخمی صیرفی ملقب به شرف الدین و مکنی به ابومحمد محدث. متولی مشیخۀ فارقانیه. وی در 24 ذیحجه 699 هجری قمری 1300/ میلادی درگذشته است. او راست: ’نزههالخاطر’. (شذرات الذهب ج 5 ص 447) (معجم المؤلفین)
ابن مبارک مکنی به ابوعلی صوفی. متوفی 631 هجری قمریاو راست: مناقب العباد. (هدیه العارفین ج 1 ص 313)

لغت نامه دهخدا

معنی حسین سیرافی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما